Ik raakte geïnspireerd door een aflevering van Chef’s Table met topchef en eigenaresse van restaurantn/naka Niki Nakayama in de hoofdrol. Zij is een van de weinige Japanse vrouwelijke topchefs die de traditionele kookkunst Kaiseki neerzet in een moderne jasje. Niki doet echt iets anders in een wereld waar traditie de boventoon voert. Dit doet zij met de volgende filosofie: elke dag beter worden in elk opzicht en alles doen met focus, hart, dankbaarheid, liefde, zorg, wilskracht, intentie en geloof. ‘Wauw’, dacht ik toen ik deze woorden las.
Op een kwetsbaar moment in mijn loopbaan (lees: leven) keek ik deze aflevering van Chef's table op Netflix. Het verhaal van Niki, haar toewijding, wilskracht en zelfvertrouwen raakten mij en brachten mij letterlijk even tot stilstand en nadenken. Waarom raakt dit mij zo en wat leer ik hiervan? Wie weet kan ik jullie uitdagen je óók te laten inspireren door iemand buiten je eigen werkveld en een stap te zetten buiten de gebaande paden.
Waarin heeft Niki mij geïnspireerd?
Soms maak je keuzes waar je niet helemaal achter staat. Of maak je juist helemaal geen keuzes. Dit overkwam mij vorig jaar: ik deed niet meer de dingen waar ik goed in ben. Tel daarbij een omgeving bij op die niet bij mij paste en de vergissing was compleet. Ik was ergens, terwijl ik eigenlijk ergens anders wilde zijn. Op zo’n moment ga je nadenken: waarom vind ik het toch zo lastig om keuzes te maken? Mijn conclusie: omdat een ander er wat van kan vinden. En dat kan óók onprettig zijn. Het is natuurlijk veel gemakkelijker om alle keuzes open te laten, dan dat je ergens echt voor gaat stáán. Ik moet keuzes maken!
Waar sta ik elke dag met plezier voor op? Juist: het helpen en in beweging brengen van mensen in hun persoonlijke ontwikkeling. Dit doe ik onder meer als coach, trainer en programmamanager van eenprogramma speciaal voor HR professionals. Dát is de keuze die ik maak. Is dat nu zo moeilijk om hardop uit te spreken? Het antwoord is nee. Het uitspreken is niet moeilijk, daadwerkelijk ernaar blijven handelen wel. Dit betekent namelijk loslaten van het oude, nee zeggen en de consequenties accepteren.
Iedereen heeft wel eens een periode dat het wat minder gaat. Op zo’n moment denk je na over wat je nu echt belangrijk vindt. Dat is voor mij niet anders. Ik kwam tot de volgende, voor mij belangrijke, waarden: aandacht, verbinding, nieuwsgierigheid en gelijkwaardigheid. Een mooi kompas, toch? In de praktijk blijkt dit soms wat lastiger. Het vergt wilskracht en reflectie om dit vast te houden. Doe ik de dingen zoals ik ze graag wil doen? En hoe stuur ik bij als ik toch weer uit de koers vaar? Dit vergt vasthouden waarin ik geloof en er écht voor gaan.
Op een gegeven moment moet je op jezelf kunnen vertrouwen. Als je de dingen doet waar je goed in bent, kún je ook op jezelf vertrouwen. Eigenlijk weet ik al heel lang wat bij mij past. Deze waardevolle ervaring had ik blijkbaar nodig om écht de dingen te gaan doen die ik leuk vind.
Elke dag een beetje beter worden, in elk opzicht! Deze neem ik over van Niki. Hier voeg ik aan toe: als je écht graag iets wilt, kún je het ook! Daar ben ik van overtuigd. Kortom: keuzes maken en echt ergens voor gaan. Daar word ik gelukkig van. Als HR professional ben je vaak bezig met het geluk van de ander. Hoe zit het met jouw geluk? Ben jij er al uit waar jij happy van wordt?