“Can I have the butter?” vroeg mijn collega aan de lunchtafel. Het was de kick-off van ons initiatief om gezamenlijk de Engelse taalvaardigheid van alle collega’s te verbeteren. Ook een startpunt om ons cultureel bewustzijn te vergroten nu we steeds meer internationaal samenwerken.
Nederlanders spreken over het algemeen namelijk goed Engels, maar slaan nog wel eens de plank mis als het gaat om cultureel bepaalde gebruiken en communicatie. Zo reageerde een collega met Britse achtergrond met “Yes, you can have the butter, but may you? And it’s polite to add please to your question”. Een mooi voorbeeld van onze Nederlandse directheid vertaald naar het Engels.
Zo begon ons laagdrempelig initiatief aan de alom bekende lunchtafel met zijn allen. Want ook met kandidaten en klanten begint een gesprek met chitchat. Daar kan geen cursus of training tegenop: vaardigheid begint bij oefening! Dat blijkt ook uit alle informatie die ik afgelopen twee weken heb opgezocht.
Toen ik onlangs weer op kantoor was, moest ik op zoek naar een nieuw project. Mijn vorige klus was met succes afgerond; waar kon ik nu mee aan de slag? Dankzij de combinatie van een tweetalige opvoeding en internationale werkervaring vatte ik het idee op om met internationalisering aan de slag te gaan.
Wat betekent dat nu eigenlijk, internationalisering? Wikipedia schrijft dat internationalisering het proces is waarbij betrekkingen over steeds grotere afstanden worden aangegaan en zo over de landsgrenzen heen reiken. Je werkt bijvoorbeeld voor een baas in een ander land, of je geeft leiding aan mensen in andere landen en komt daarmee snel met andere culturen en talen in aanraking. Internationalisering voor ons, RvdB, betekent dat we steeds meer in het Engels samenwerken met grote hoofdkantoren van internationale bedrijven, internationale kandidaten spreken, HR Interim Professionals (zoals ik) bemiddelen en zelfs bedrijven in andere landen helpen aan de juiste HR-professional. Onze Engelstalige communicatie en ons cultureel besef wordt daarom steeds meer van belang. Een goed moment om daar een extra impuls aan te geven, dacht ik, en leuk om te doen! En daarmee ging ik van start.
In eerste instantie ben ik begonnen met een lijstje van de meest gemaakte fouten door Nederlanders die Engels spreken. “Make that the cat wise” en “I’m a little bit in the war” zijn de Engelse woordgrappen die we onderling maken en tegenwoordig goed herkennen. We blijken wat meer moeite te hebben met zinsconstructies, werkwoorden en het gebruik van bepaalde woorden zoals “hereby” (wat alleen wordt gebruikt in contracten en andere formele stukken). Maar overal waar ik op zoek was naar informatie over Engels voor Nederlanders, werd als eerste genoemd dat oefening het belangrijkst is. Ik had duidelijk een nieuw game-plan nodig. Ondertussen was ik wel al begonnen met Engels e-mailen naar collega’s, Engels praten met collega’s wanneer de gelegenheid dat toeliet (want ja, we spreken eigenlijk allemaal Nederlands op kantoor) en Engelse berichten delen op Yammer (onder andere mijn “Dunglish”-lijst). En toen kreeg ik het idee: lunch in het Engels!
Elke dag zitten we met de collega’s aan tafel te lunchen, waarom niet een keertje Engels praten tijdens de lunch? In overleg met onze projectleider Internationalisering vertelde ik vol enthousiasme over mijn idee. Ik moet er ook bij zeggen dat ik het soms gewoon ontzettend leuk vind om Engels te praten; mooie nieuwe woorden, coole zinconstructies en zoveel bijvoeglijk naamwoorden voor alles wat je meemaakt. Ik word daar gewoon blij van, daarom lees ik ook graag in het Engels.
Zoals de Amerikanen dat zo mooi kunnen zeggen: “Operation English Lunch was a go!” Ik prikte een datum, stuurde een (Engelse) uitnodiging naar alle collega’s en tijdens de koffie bedachten we leuke plannen. Het kantoor bruiste van de Engelse vibes. Zo ook de maandag van de betreffende lunch. Ik was ’s ochtends al vroeg opgestaan om de typische scones (dit spreek je uit als skons) vers te bakken en ik had zondag speciale boodschappen gedaan om wat extra sjeu te geven aan het evenement. Om 12:00 uur stonden we allen klaar om aan te vallen, in het Engels, en het was leuk! Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar. Misschien de volgende keer American lunch met hotdogs en hamburgers? Wie weet! Wij zijn in ieder geval goed op weg om alledaags en business Engels onder de knie te krijgen en daarmee ook gevoel te ontwikkelen voor de culturele verschillen.